Boucle de la queue de Pannecière

Met de Yonne in de buurt was houtvlotten een belangrijke economische activiteit voor het gebied. De Morvan verwarmde Parijs van 1550 tot 1850 dankzij de "flottage buches à perdues" uit de Morvan en de "flottage en train de bois" uit Clamecy. De houthakkers hakten de geselecteerde bomen om, versneden de boomstammen (boomstammen van 1,14 m en ongeveer 15 cm in diameter) en stapelden ze op voordat ze met de beroemde kar uit de Morvan naar de "drijvende havens" werden vervoerd.

De twee belangrijkste "routes" waren de Yonne en de Cure, maar de zijrivieren werden ook bevaren, afhankelijk van de geëxploiteerde bossen. In de lente werden de boomstammen, allemaal gemarkeerd en opnieuw gestapeld, in deze stromen gegooid (en gevolgd door de "poules d'eaux") die gezwollen waren door het herhaaldelijk lozen van water uit vijvers stroomopwaarts. Eenmaal aangekomen in Clamecy (Yonne) of Vermenton (Cure), werden de boomstammen gesorteerd en gedroogd. Daarna werden ze samengevoegd in vlotten van 70 bij 4 meter en voeren ze over de Yonne en vervolgens over de Seine naar Bercy, Les Invalides, enz. Bijna 300 jaar lang werd de Morvan ontwikkeld en leefde voornamelijk op het ritme van deze industrie, die een groot deel van de bevolking het hele jaar door bezig hield. Naast bosbouwwerkzaamheden moesten de vele rivieren, oevers, dijken, vijvers, molenbereiken en bruggen onderhouden worden. De laatste flottage vond plaats in 1923.